ખિલેલા ઉપવનમાં ચુંટાયેલું ફૂલ છું,
ભરચક ભીંડમાં લુંટાયેલી ઘૂળ છું
તમે હાથ માગ્યો ને મેં આપ્યો હતો
આજે જમીનથી છુટું પડેલું મૂળ છું
બહુ ઓછા સમજે છે દોસ્તીના સંબંધને
હું ખુદ દોસ્તી નિભાવતું ખુન છું
રોજ જોઊં છું એ વ્યથાના વમળોને
આજે તો તેથી હું લૂપ્ત થતું કૂળ છું
હજી પણ આશ છે એના સ્મરણની
બધા કહે છે મને તો દોસ્તીનું ભૂત છું
જીવુ છું બસ બીજાઓ માટે જ ‘ફોરમ’
દુનિયા પછી કહેશે, હું દોસ્તીની ઘૂન છું.
